سقوط دولت و دموکراسی

یکی از فوائد مطالعه تاریخ و به خصوص تاریخ سیاسی معاصر در هر کشوری و بالاخص ایران، آگاهی با وقایع، بازیگران و کنشگران داخلی،منطقه ای  و جهانی است. بدین ترتیب اصل عبرت گیری هم برای همگان مهیا می شود.

نکته حائز اهمیت، ادامه روابط و برخورد با کشورها، افراد و بازیگران سیاسی است که دارای سوابق منفی هستند که در این حالت، گاهی بازیگرانی وجود دارند که دارای سابقه ای سیاه هستند ولی تغییر رفتار در عملکرد آنها مشاهده می شود اما اغلب چنین نیست لذا در حالت اول باید در برخوردها تجدید نظر شود به علاوه اینکه با ذره بین نیز باید رفتار او را زیر نظر قرار داد اما در حالت دوم اقتضای عقل سلیم است که بافاصله و محتاطانه با آن برخورد کرد و چنین افرادی را به عنوان دشمن در نظر گرفت تا آسیبی به انسان وارد نشود.

برای مثال روسیه یکی از کشورهایی است که بیشترین آسیب را به ایران زده و بخش های عظیمی از خاک ایران را گرفته است اما امروز ایدئولوزی تا حدی و رفتار آن به کل عوض شده است و در یک بازی منافع دو طرفه با آن قرار گرفته ایم لذا با مشاهده این تغییر رفتار، بالتبع رفتار ما نیز عوض می شود اما با ذره بین باید مراقب رفتارهای آن نیز باشیم چرا که اقتضای عقل سلیم است.

اما در مورد حالت دوم می توان اشاره کرد که 63 سال پیش در چنین روزی کودتایی امریکایی-انگلیسی به وقوع پیوست و دولت قانونی و همچنین دموکراسی در ایران سقوط کرد. رفتار خصمانه امریکایی ها مدام در ماجراهای متعدد تکرار شد و در مورد آخر در داستان مذاکرات هسته ای شاهد آن بودیم که این خوی استکباری و خود برتر بینی کماکان وجود دارد و در مواقعی افزایش نیز داشته است. به این ترتیب هر انسان واقع بینی به این نتیجه می رسد که تغییر رفتار در مقابل چنین کشوری، مساوی با سقوط است؛ لذا اصل مقابله با دشمن و عدم اعتماد به آن در عمل نیز باید در رفتار مشاهده شود وگرنه سقوط دولت و دموکراسی مجددا مشاهده می شود.

سالهای 84 تا 92

بیشتر شبیه یک رجز خوانی و نطق انتخاباتی بود . با یک بررسی ساده می توان فهمید هرچند جنس کلام با دیگر سخنانش تفاوتی نداشت ولی طریقه بیان آن متفاوت از هر سخن دیگری بود .نباید از نظر دور دانست که امکان دارد این سخنان او اعلام مرزبندی با جناح و حزبی خاص بوده است .

شاید چیزی او را ناراحت کرده بود ؛ شاید همان طور که آقای اصلی در سخنرانی خود متذکر شده بود ، اطرافیان او ، عدم محبوبیت و کاهش آن در ماه های اخیر را به او متذکر شده بودند و به این طریق اعلام تقابل با حریف را اعلام کرده است .

دلیل ناراحتی و سخنرامی به این شکل هرچه می خواهد باشد ، بد نیست ذکر شود ، با بررسی مختصر می توان به ارتباط این دو سخن پی برد :

دل ما هیچگاه با منتخب مردم در سال 84 صاف نشد . والله بالله تالله سال های 84 تا 92 گذشت و دیگر تکرار نخواهد شد .

زیرا در ابتدا اقرا به عدم صافی دل با منتخب و پذیرش رای مردم می شود و در مرحله بعد همان سال ها مورد تخطئه قرار می گیرد و قول به عدم تکرار آن داده می شود  و حتی 3 قسم جلاله را برای قول به افراد موهوم خرج می کنند تا ... .

در اینجا باید پرسید چرا سال های 84 تا 92 دیگر تکرار نخواهد شد ؟ مگر مردم نمی توانند بر خلاف نظر شما فرد دیگری را برگزینند ؟ شاید شما نیز معتقد به تقلب در انتخاباتی هستید که خود به وسیله آن برگزیده شده اید . در حالی که هیچ تمایل درونی از طرف قوه مجریه وقت به انتخاب شما شاید نبوده است .

بیایید به رای مزدم که میزان است احترام بگذاریم ؛ چرا که توهین به شعور مردم ، نتیجه خوبی را به دنبال ندارد . خوب یا بد رای مردم با خود آنهاست هرچند آن رای مطابق میل ما نباشد .

مگر شما با همین رای انتخاب نشدید ؟ مگر شما قائل به دموکراسی نیستید؟ شاید شمائید که انتخابات را جهت دهی می کنید و از این عدم توان جهت دهی افکار در سال های 84 تا 92 دچار ناراحتی و سردرگمی شده اید و این اعلام موضعتان بدان جهت است .

به راستی چرا نمی توانیم طرف مقابل را تحمل کنیم ؟ چرا ما که مدعی فرهنگ و مردم سالاری ( دینی یا غیر دینی ) هستیم ، طاقت شنیدن سخن مقابل را نداریم ؟ چرا وقتی کاهش محبوبیت خود و عدم اداره امور به نحو احسن را مشاهده می کنیم ، به جای تلاش و کوشش برای اصلاح وضعیت و تبدیل نقاط ضعف به نقاط قوت ، سریعاً به دنبال شانه خالی کردن از وظایف و حمله به دیگران می افتیم؟

مردمی که به دین ملوکشان عمل می کنند با ایجاد سرمایه داری و اشاعه آن در جامعه ، به دنبال مال اندوزی و دنیا خواهی می روند ؛ در این وضع نیز جز طفره رفتن و شانه خالی کردن و فرار از مسئولیت ، کار دیگری را انجام نمی دهند .

آقای رئیس جمهور! خوب است بدانید تمام این صحبت ها گوشه ای از برداشت های صحیح یا غلطی است که از یک جمله شما می شود . لذا بد نیست در زمان سخنرانی ، به یاد برداشت های صحیح و غلطی باشید که از کلام شما می شود .