بسمه تعالی
استضعاف به معنی به ضعف کشیده شدن و استکبار به معنای طلب کبر و بزرگی است در حالیکه در واقع بزرگ نیست . مستضعفین به دو دسته تقسیم می شوند . دسته سلطه پذیر و دسته ای دیگر سلطه ناپذیر.
طبق دستور قرآن مومن وظیفه ای جز مقابله با مستکبر ندارد و می فرماید : الَّذِینَ آمَنُواْ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَالَّذِینَ کَفَرُواْ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُواْ أَوْلِیَاء الشَّیْطَانِ إِنَّ کَیْدَ الشَّیْطَانِ کَانَ ضَعِیفاً (1). لذا فهمیده می شود که طاغوت همان شیطان است . اما در جایی دیگر می فرماید : أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُواْ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ یُرِیدُونَ أَن یَتَحَاکَمُواْ إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُواْ أَن یَکْفُرُواْ بِهِ وَیُرِیدُ الشَّیْطَانُ أَن یُضِلَّهُمْ ضَلاَلاً بَعِیداً(2) . ای پیامبر ، آیا ندیده ای کسانی که می پندارند به آنچه به تو و پیامبران پیشین نازل گردیده ایمان آورده اند و با این همه ، داوری میان خود و دیگران را نزد طاغوت می برند ؛ با آنکه فرمان یافته اند که بدان کفر ورزند . شیطان می خواهد سخت آنان را گمراه سازد . خداوند در این آیه این میزان همکاری با حکومت های طاغوتی را عامل گمراهی می داند و مسلمانان را از آن بر حذر می دارد . در حقیقت این آیه می فرماید ، کسانی که به خداوند تبارک و تعالی ایمان دارند ، نباید حکومت های طاغوتی را به رسمیت بشمارند و داوری آنان را بپذیرند و از اقداماتی که به آنان رسمیت می بخشد ، بپرهیزند . در این چارچوب حتی بردن دعوا به محاکم قضایی طاغوت منع گردیده است چه رسد به اینکه مردم در برابر سلطه و سیطره حکومت های طاغوتی ، سکوت پیشه سازند یا حاکمیت طاغوت را بر مقدرات خویش پذیرا گردند (3).
شکی در این نیست که مستکبرین عالم که امروزه به نام ابرقدرت یاد می شوند جزء مستکبرین و طواغیت عالم هستند . برفرض که احقاق حق در محاکم بین المللی از باب اضطرار الزامی باشد ولیکن تنها ملجأ و پناهگاه دانستن آن آسیب های خود را دارد .
الغرض امروزه هرچند به نام مذاکره با 1+5 ، مذاکرات مستقیم با کشوری که آرزو داشت دقیقه ای با مسئولین ایرانی به طور رسمی ارتباط برقرار کند در دستور کار قرار گرفته است و آن را به رهبری ارتباط می دهند ولیکن طبق دستور قرآن مذاکرات هر روزه و بی ثمر با این گونه کشورها علاوه بر اینکه رسمیت و تحت فرمان بودن آنها را تایید می کند ، موقعیت بسیار بدی برای تلف نیرو و سرمایه و ظرفیت داخلی را فراهم می کند .
زمانی بود که مسئولین ایرانی مسائل هسته ای و از این قبیل موارد را به امنیت ملی ربط می دادند ، لذا طریقه برخورد با این موضوع نیز امنیتی بود ولی وقتی موضوع به سیاست خارجی تغییر می یابد ، طبعاً سیاست خارجی که به قول خودشان بده و بستان است بر آن حاکم می شود و تمایل بر مذاکره نیز بسیار می شود تا جایی که رسماً اعلام می شود ما تمایل قطعی به توافق داریم در حالیکه طبق آیه دوم این افراد در مسیر ضلالت قدم بر می دارند .
لذا به نظر می رسد بهتر است مسئولین ایرانی به دیده امنیت ملی به این مسائل بنگرند و تمایل درونی خود به مذاکره را حداقل این قدر بروز ندهند تا مشروعیتشان کمی حفظ شود .
-------------------------------------------------------------------
1. قرآن ، نساء 76
2. همان 60
استعمار فرانو ، جهانی سازی و انقلاب اسلامی ص 34 و 35
