یکی از فوائد مطالعه تاریخ و به خصوص تاریخ سیاسی معاصر در هر کشوری و بالاخص ایران، آگاهی با وقایع، بازیگران و کنشگران داخلی،منطقه ای و جهانی است. بدین ترتیب اصل عبرت گیری هم برای همگان مهیا می شود.
نکته حائز اهمیت، ادامه روابط و برخورد با کشورها، افراد و بازیگران سیاسی است که دارای سوابق منفی هستند که در این حالت، گاهی بازیگرانی وجود دارند که دارای سابقه ای سیاه هستند ولی تغییر رفتار در عملکرد آنها مشاهده می شود اما اغلب چنین نیست لذا در حالت اول باید در برخوردها تجدید نظر شود به علاوه اینکه با ذره بین نیز باید رفتار او را زیر نظر قرار داد اما در حالت دوم اقتضای عقل سلیم است که بافاصله و محتاطانه با آن برخورد کرد و چنین افرادی را به عنوان دشمن در نظر گرفت تا آسیبی به انسان وارد نشود.
برای مثال روسیه یکی از کشورهایی است که بیشترین آسیب را به ایران زده و بخش های عظیمی از خاک ایران را گرفته است اما امروز ایدئولوزی تا حدی و رفتار آن به کل عوض شده است و در یک بازی منافع دو طرفه با آن قرار گرفته ایم لذا با مشاهده این تغییر رفتار، بالتبع رفتار ما نیز عوض می شود اما با ذره بین باید مراقب رفتارهای آن نیز باشیم چرا که اقتضای عقل سلیم است.
اما در مورد حالت دوم می توان اشاره کرد که 63 سال پیش در چنین روزی کودتایی امریکایی-انگلیسی به وقوع پیوست و دولت قانونی و همچنین دموکراسی در ایران سقوط کرد. رفتار خصمانه امریکایی ها مدام در ماجراهای متعدد تکرار شد و در مورد آخر در داستان مذاکرات هسته ای شاهد آن بودیم که این خوی استکباری و خود برتر بینی کماکان وجود دارد و در مواقعی افزایش نیز داشته است. به این ترتیب هر انسان واقع بینی به این نتیجه می رسد که تغییر رفتار در مقابل چنین کشوری، مساوی با سقوط است؛ لذا اصل مقابله با دشمن و عدم اعتماد به آن در عمل نیز باید در رفتار مشاهده شود وگرنه سقوط دولت و دموکراسی مجددا مشاهده می شود.
