دختر بچه ای دارم که هنوز یک بهار از عمرش نگذشته است که مثل هر دختری شیرینی خاص خود را برای پدر دارد و این لذت را فقط افراد دختر دار متوجه می شوند .
در یکی از این روزها قطعه فیلمی به دستم رسید که مردی فلسطینی خود را بر روی جنازه دختر بچه اش انداخت و بلند بلند گریه می کرد . کمی احساس درد کردم و اشک بر چشمانم جاری شد تا یک شب در خواب همان صحنه برای خودم پیش آمد .
در آن لحظه درد پدر بودن و از دست دادن دختر را چشیدم و با تمام وجود غم از دست دادن کودک را حس کردم با خود گفتم بأی ذنب قتلت؟ کودک فلسطینی به چه گناهی کشته شد؟ مسلمانان کجایند؟
با خود مانده ام افراد برائتیه داخل شیعه و اشخاصی که سردمدار مبارزه با اهل تسنن (به گمان خود) هستند به چه صورت می توانند ساکت باشند و درد یک فلسطینی را متوجه نشوند که کودکی بی گناه به زیر بمب های کفار از بین می رود . مگر در قرآن نگفته با اولیاء شیاطین بجنگید یا اینکه شیطان دشمن شماست ؟
این افراد به چه طریقی جواب خدا را در روز قیامت می دهند ؟
مگر شیطان کیست ؟ شیطان فارغ از وجود اصلی اش در زمان های مختلف به شکل اشخاص و گروه های مختلف هم می تواند باشد . مگر نه آن است که اسرائیل جایگاه شیاطین است ؟ پس چرا خاموش نشسته ایم؟
